Historia powstania parafii pw. Chrystusa Króla w Radomiu zaczyna się w latach osiemdziesiątych XX w.

Teren osiedla Gołębiów został włączony w 1977 r. w struktury nowej, radomskiej parafii pw. Matki Bożej Miłosierdzia przy ul. Struga, której pierwszym proboszczem był ks. inf. Adam Stanios. Bp Edward Materski postanowił stworzyć w ramach parafii pw. Matki Bożej Miłosierdzia dwa punkty duszpastersko-katechetyczne na osiedlu Gołębiów i Akademickim.

Przygotowania do utworzenia punktu duszpastersko-katechetycznego na naszym osiedlu rozpoczęły się w 1981 r. Bp Edward Materski poprosił wówczas ks. Jana Niziołka o podjęcie się organizacji nowego punktu, m. in. o znalezienie i zakupienie placu pod przyszły kościół oraz rozpoczęcie budowy tymczasowej, drewnianej kaplicy. 

Dnia 20 czerwca 1982 r. bp Edward Materski w czasie Mszy św. sprawowanej na zakupionym terenie, poświęcił krzyż i plac pod budowę kościoła. Po tej uroczystości rozpoczęto na placu sprawowanie coniedzielnych Mszy św. dla katolików z osiedla Gołębiów. W tym samym roku ks. Jan Niziołek rozpoczął prace przy postawieniu na zakupionym terenie tymczasowej kaplicy.
Zwieńczeniem tego etapu prac była uroczysta Msza św., sprawowana przez bp. Stanisława Sygneta 17 X 1982 r. W czasie liturgii została poświęcona kaplica i sale katechetyczne.

Dnia 21 grudnia 1982 r. bp Edward Materski wydał oficjalnie dekrety, dotyczące powstania tych punktów duszpasterskich na terenie osiedla Akademickiego oraz na osiedlu Gołębiów. Duszpasterzem na Gołębiowie został dotychczasowy wikariusz parafii pw. Matki Bożej Miłosierdzia ks. Jan Niziołek (formalnie pozostający wikariuszem parafii macierzystej, aż do czasu erygowania nowej wspólnoty). Obok ks. Jana Niziołka do posługi duszpasterskiej na osiedlu Gołębiów został oddelegowany wikariusz parafii pw. Matki Bożej Miłosierdzia ks. Józef Hernoga.

W grudniu 1982 r., kiedy punkt duszpastersko-katechetyczny został formalnie powołany do istnienia, z parafii pw. Matki Bożej Miłosierdzia wydzielono następujący teren: „(…) od północy ul. Żółkiewskiego i torem kolejowym, od zachodu ul. Zbrowskiego, od południa ul. Struga i od wschodu pozostaną dawne granice, jakie oddzielały parafię M. B. Miłosierdzia od Rajca”.

Po oddaniu do użytku drewnianej kaplicy i sal, kapłani rozpoczęli tam katechizację dzieci i młodzieży z terenu osiedla. Od stycznia 1983 r. w punkcie duszpastersko-katechetycznym założono osobne księgi parafialne. W maju 1983 r. po raz pierwszy miała miejsce uroczystość I Komunii św., natomiast w czerwcu tego roku bp Edward Materski udzielił młodzieży sakramentu bierzmowania. Wspólnota na Gołębiowie zorganizowała także po raz pierwszy procesję eucharystyczną ulicami osiedla w uroczystość Bożego Ciała wbrew zakazowi ówczesnych władz komunistycznych.

Rok 1983 to także czas intensywnych przygotowań do rozpoczęcia budowy ośrodka katechetycznego. Ks. Jan Niziołek starał się uzyskać zgodę na zwiększenie powierzchni tzw. sali audiowizualnej, która miała być w rzeczywistości świątynią parafialną. 
Wiosną 1983 r. rozpoczęły się prace przygotowawcze do budowy: sprowadzano materiały budowlane, porządkowano teren. W tym samym roku ks. Jan Niziołek otrzymał pismo z Urzędu ds. Wyznań, w którym wyrażono zgodę na rozszerzenie dotychczasowego projektu. Dzięki temu można było przygotować projekt kościoła dostosowanego do potrzeb duszpasterskich na osiedlu. Modyfikacją projektu zajęła się inż. Bożena Łyjak z pomocą architektów Andrzeja Rodaka i Leszka Jonasiaka. W styczniu 1984 r. architekt wojewódzki zatwierdził projekt, co umożliwiało faktyczne rozpoczęcie budowy.

Rok 1984 był ważną datą w historii tej wspólnoty. Władze komunistyczne wyraziły zgodę na formalne utworzenie w tym miejscu nowej parafii. Dnia 14 października bp Stanisław Sygnet poinformował katolików z osiedla Gołębiów I, że Pasterz diecezji sandomiersko-radomskiej bp Edward Materski dn. 12 września 1984 r. podpisał dekret erygujący parafię, nadając jej wezwanie Chrystusa Króla. Proboszczem tej wspólnoty został mianowany ks. Jan Niziołek.

Wiosną 1984 r. rozpoczęła się budowa sal katechetycznych i części mieszkalnej dla księży. Zwieńczeniem pierwszego etapu prac budowlanych był dzień 12 października 1986 r. Po uroczystej Mszy św. bp Walenty Wójcik poświęcił wówczas sale katechetyczne i budynek mieszkalny dla księży.

W 1986 r., na prośbę ks. Jana Niziołka, przy parafii otworzyły swoją placówkę zakonną siostry ze Zgromadzenia Córek św. Franciszka Serafickiego. Działalność sióstr to przede wszystkim pomoc w duszpasterstwie parafialnym, jako katechetki, organistki, zakrystianki czy poprzez posługę w kuchni. Siostry pełnią przy parafii pw. Chrystusa Króla swoją posługę zgodnie z charyzmatem zgromadzenia. Ich obecność wpisała się na trwałe w historię parafii, a owocna praca jest doceniana zarówno przez kapłanów, jak i osoby świeckie.

W kolejnych latach ks. Jan Niziołek wraz z parafianami rozpoczął budowę kościoła. Oprócz wsparcia finansowego wielu mieszkańców osiedla Gołębiów przychodziło na plac budowy, pomagając w pracach. Dnia 9 października 1988 r. bp Edward Materski sprawował w murach budowanego kościoła pierwszą Mszę św., w czasie której wmurował kamień węgielny, pobłogosławiony w 1983 r. przez Jana Pawła II. Spisano także akt erekcyjny, który również został wmurowany w nową świątynię. Prace budowlane trwały do 1992 r. Kościół powstawał na podstawie projektu Bożeny Łyjak, z aneksem arch. Zbigniewa Grządzieli. Za konstrukcję był odpowiedzialny Bogdan Ciok. Do końca 1991 r. świątynia była gotowa w stanie surowym. 
25 grudnia 1991 r. bp Edward Materski sprawował w nowym kościele Pasterkę.

Rok 1992 był poświęcony pracom wykończeniowym, przygotowaniem wystroju wnętrza, za które był odpowiedzialny artysta - Stanisław Bąkowski. Zwieńczeniem tego etapu budowy była sprawowana po raz ostatni w drewnianej kaplicy Msza św. Przewodniczył jej bp Stefan Siczek, który po zakończonej liturgii uroczyście przeniósł Najświętszy Sakrament do nowego kościoła. Dnia 31 maja 1992 r. bp Edward Materski dokonał dedykacji świątyni na Gołębiowie.

Parafia pw. Chrystusa Króla znajduje się na osiedlu Gołębiów I, włączona w struktury dekanatu Radom-Północ. Obejmuje opieką duszpasterską katolików mieszkających przy ul.: Andersa, Gołębiowskiej (nr 15–62), Kotarbińskiego, Obrońców Warszawy, Orląt Lwowskich, Ks. I. Skorupki, Struga (nr nieparzyste od ul. Zbrowskiego do ul. Kozienickiej), Zientarskiego, Zbrowskiego (do ul. Struga), a także nowo powstałe osiedle Etiuda i Symfonia.

Od początku istnienia parafii jej proboszczem pozostawał ks. Jan Niziołek, natomiast w 2010 r. bp Henryk Tomasik mianował administratorem ks. Marcina Andrzejewskiego.

Charakterystyka kościoła

Kościół jest budowlą murowaną, pokryta szlachetnym tynkiem, ma charakter halowy, a dwa rzędy kolumn tworzą boczne nawy.

W latach 1993–2010 przeprowadzono kolejne prace upiększające świątynię i teren wokół niej. Rozebrano drewnianą kaplicę, wyłożono kostką brukową i płytami granitowymi teren wokół kościoła i plebanii, posadzono krzewy i kwiaty, poszerzono parking.

W kościele zamontowano witraże w 17 oknach. Sceny umieszczone na witrażach nawiązują do tytułu świątyni. W głównym ołtarzu umieszczono krzyż z rzeźbą Chrystusa autorstwa Stanisława Bąkowskiego. Krucyfiks ma wysokość dwóch metrów. Figura Pana Jezusa jest wykonana z drewna lipowego. Chrystus uwielbiony jest przedstawiony na tle krzyża ze złotymi promieniami, ma uniesione ręce, ubrany w białe szaty, nad głową znajduje się złota korona cierniowa. W krzyżu jest umieszczone tabernakulum.

Ponadto w kościele założono stacje drogi krzyżowej, wykonano dwa ołtarze boczne, w jednym jest wizerunek Świętej Rodziny, w drugim znajduje się obraz Matki Bożej Częstochowskiej. Na bocznych ołtarzach umieszczone zostały gabloty z relikwiarzami.

Wykonano konfesjonały, chrzcielnicę, zakupiono elektroniczne organy, zainstalowano na dzwonnicy elektryczne kuranty.

W 2010 r. została poświęcona kaplica przedpogrzebowa, która znajduje się w podziemiach kościoła. W tym samym roku bp Henryk Tomasik poświęcił epitafium ku czci zmarłych parafian. Centralnym punktem tego miejsca jest ołtarz i umieszczona za nim figura Chrystusa Zmartwychwstałego. Po bokach znajdują się tablice z imionami i nazwiskami zmarłych parafian. Epitafium zostało umieszczone na zewnątrz kościoła, na jego wschodniej ścianie.

Tekst na podstawie opracowania ks. Michała Krawczyka